توضیحات
شربت اشتهاآور باریج که در متون کهن طب سنتی به نام شربت انار منعنع ذکر شده است، در عرصه بهداشت و درمان، قدمتی حدود دو هزار ساله دارد. دیسقوریدوس داروشناس مشهور قرن اول میلادی ترکیب آب انار و نعنا را برای درمان سوء هاضمه و تهوع به کار برده است و جالینوس، انار را اثربخشتر از سیب و به در درمان تهوع و در تقویت دهانه معده دانسته است . در دوران اسلامی، ترکیب انار و نعنا به شکل شربت ساخته شد تا طعم و اثربخشی آن بهبود یابد. رازی (قرن ۴ هجری) شربت انار منعنع را جهت تقویت معده ارائه کرد . در قرن بعدی، ابن سینانشان داد که این شربت می تواند علاوه بر تقویت معده، اشتها را نیز افزایش دهد. پس از ابن سینا نیز سایر طبیبان به اثراشتهاآور این شربت اشاره کردهاند .